Napadowe objadanie się

Różne oblicza zaburzeń odżywiania

Zaburzenia odżywiania najczęściej kojarzą się z anoreksją i bulimią. Istnieją jednak niespecyficzne formy zaburzeń odżywiania, takie jak zaburzenie napadowego objadania się. Jak sama nazwa wskazuje główną cechą tego zaburzenia jest napadowe niekontrolowane objadanie się.

„Napycham sobie usta tym, co mi wpadnie w ręce, czasem nawet nie przeżuwając. Ale wraz z bólem brzucha i rosnącą temperaturą pojawia się poczucie winy i przerażenie. Przestaję dopiero wtedy, gdy czuję się naprawdę źle”.

Zaburzenie z napadami objadania się to zespół zachowań przejawiający się gwałtownym, przymusowym spożywaniem pokarmu w dużej ilości, niezwiązany z fizycznym uczuciem głodu.

Napadowe objadanie się może polegać na ciągłym, automatycznym jedzeniu dużych ilości pokarmu w ciągu całego dnia, albo na skromnym, racjonalnym żywieniu w ciągu dnia, aż do wieczornego objadania się.

Osoby z zaburzeniem napadowego odżywiania się w przeciwieństwie do osób z żarłocznością psychiczną (bulimią) nie stosują restrykcyjnych diet, drakońskich ćwiczeń fizycznych, nie używają środków przeczyszczających ani nie wymuszają wymiotów.

Czym charakteryzuje się zaburzenie napadowego objadania się?

A) powtarzające się epizody objadania, które charakteryzuje:

jedzenie w krótkim czasie ilości jedzenia definitywnie większej, niż w tym samym czasie i okolicznościach jest w stanie zjeść przeciętny człowiek, uczucie braku kontroli nad tym epizodem (brak możliwości jego powstrzymania).

B) epizodowi temu towarzyszą:

jedzenie znacznie szybsze niż zwykle,
jedzenie aż do nieprzyjemnego uczucia pełności,
zjadanie dużych ilości pożywienia, pomimo braku fizycznego poczucia głodu,
zjadanie w ciągu dnia dużej ilości pożywienia poza porami planowanych posiłków,
jedzenie samotne, wynikające z zakłopotania własnym sposobem jedzenia,
uczucie wstrętu do siebie, przygnębienia lub winy po przejedzeniu się,
zjadanie dużej ilości pożywienia z powodu zdenerwowania, niepokoju, samotności, przygnębienia, znudzenia;

Jak przebiega napadowe objadanie się

Od euforii do odrazy
Najpierw objadanie się może być przyjemne. Smak i konsystencja jedzenia może sprawiać dużo radości. Jednak to co przyjemne szybko się kończy i najczęściej pojawia się wstyd i obrzydzenie do siebie.

Jedzenie szybko i jak w transie
Podczas epizodów objadania się jedzenie jest spożywane szybko, mechanicznie, automatycznie, często bez przeżuwania. W trakcie epizodów objadania się ludzie są często pobudzeni, wyglądają na zdesperowanych. Czują przymus jedzenia. Często czują się jak w transie i nie potrafią zapanować nad potrzebą jedzenia.

„Wychodzę z pracy i kupują coś do jedzenia. Zaczynam jeść, jeszcze zanim dotrę do domu. Robię to jednak ukradkiem, chowając jedzenie w kieszeniach. W domu idę na całość. Jem aż boli mnie brzuch i nie mogę już więcej zmieścić. Dopiero wtedy wychodzę z transu i myślę o swoim zachowaniu”.

Utrata kontroli
Utrata kontroli to jedna z dwu podstawowych cech napadowego objadania się. Odróżnia napadowe objadanie się od zwykłego przejedzenia. Jedni czują, że stracili kontrolę na długo przed jedzeniem, inni tracą kontrolę stopniowo od rozpoczęcia posiłku. Uczucie braku kontroli może też pojawić się dopiero w momencie, gdy zauważą jak dużo zjedli.

Skutki napadowego objadania się

Niekontrolowane jedzenie rozregulowuje mechanizm głodu i sytości. Prowadzi do nadwagi i otyłości i związanych z nimi konsekwencji, jak cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca i zespół metaboliczny. Może być też przyczyną zaburzeń hormonalnych i depresji.

Jeśli obawiasz się, że cierpisz na zaburzenie napadowego objadania się i potrzebujesz pomocy, możesz skorzystać z prowadzonych przeze mnie sesji psychodietetyki. Jako psychodietetyk, pomagam osobom, które zmagają się z trudnościami w relacji z jedzeniem i własnym ciałem. Moim celem jest pomoc w odzyskaniu równowagi między ciałem, emocjami i jedzeniem — bez restrykcyjnych diet, wstydu czy poczucia winy.

Program specjalny „W zgodzie z jedzeniem” – psychodietetyczny program odzyskiwania równowagi i spokoju z jedzeniem

Program psychodietetyczny „W zgodzie z jedzeniem” obejmuje 12 spotkań.

Jest to kompleksowy program psychodietetyczny wspierający osoby z napadowym objadaniem się. Bazuje na terapii uważności i współczucia, pracy z ciałem i emocjami, edukacji żywieniowej, zawiera elementy terapii akceptacji i zaangażowania.

Pomaga zrozumieć, dlaczego jedzenie stało się sposobem radzenia sobie z emocjami, i krok po kroku odbudować relację z ciałem, apetytem i sobą samą.
Bez restrykcji, bez wstydu – z uważnością, empatią i realnym wsparciem.

Struktura programu „W zgodzie z jedzeniem”

Zrozumienie – poznanie mechanizmów napadowego objadania się i emocjonalnego głodu
Uważność – nauka rozpoznawania sygnałów ciała i emocji
Regulacja – narzędzia psychodietetyczne do pracy z napięciem i stresem
Odbudowa relacji – tworzenie zdrowych nawyków bez kontroli i presji
Równowaga – życie w zgodzie z ciałem, jedzeniem i sobą

Regularne sesje co 2 tygodnie, obejmują:

naukę rozpoznawania emocji i mechanizmów objadania się,
pracę nad myślami i schematami dotyczącymi jedzenia i ciała,
stopniowe wprowadzanie zdrowych nawyków żywieniowych,
naukę uważnego jedzenia,
wsparcie w akceptacji siebie i budowaniu poczucia wartości.

Sesje podtrzymujące 1 x w miesiącu, po zakończeniu programu

służą utrzymaniu motywacji i przepracowaniu pojawiających się problemów

Efekty współpracy w ramach programu „W zgodzie z jedzeniem”

utrata wagi,
odzyskanie kontroli nad jedzeniem,
zmniejszenie częstotliwości napadów,
poprawa relacji z ciałem i samooceny,
większe poczucie spokoju i świadomości w jedzeniu,
zmiana nawyków – bez restrykcji i kar

Podczas spotkań łączę wiedzę z zakresu psychologii, dietetyki i neurobiologii zachowań żywieniowych. Pracuję w oparciu o:

terapię uważności i współczucia i elementy terapii akceptacji i zaangażowania (ACT),
mindful eating – uważne jedzenie i kontakt z sygnałami głodu i sytości,
edukację żywieniową – naukę elastycznego, zdrowego podejścia do jedzenia bez skrajności,
pracę nad emocjami i przekonaniami dotyczącymi jedzenia, ciała i kontroli.
pracę z ciałem z wykorzystaniem praktyk psychosomatycznych w redukowaniu napięcia